Nadrzędnym celem „ Domu Rodzinnego” jest maksymalnie możliwa rehabilitacja funkcjonalna mieszkanek, zwłaszcza w zakresie samoobsługi, kultury bycia, kontaktów i komunikacji społecznej, uspołecznienia, zaradności i samodzielności życiowej, wydolności manualnej i ruchowej, równowagi emocjonalnej itp. W przypadkach indywidualnych efektem poczynionych zabiegów rehabilitacyjno – wychowawczych, winno być włączenie najsprawniejszych mieszkanek do aktywności zawodowej. Podstawowym zadanie domu jest tu stworzenie warunków dla pełnej realizacji zadań rehabilitacyjnych zarówno w zakresie zadaniowo –sprawnościowym jak i społecznym; znacznie większe usamodzielnienie mieszkanek.
Samodzielne prowadzenie domu przy ograniczonej do niezbędnego minimum pomocy personelu – umożliwia stworzenie warunków jak najbardziej zbliżonych do normalnego, zwykłego domu rodzinnego.
Samodzielne prowadzenie domu to także konieczność wyjścia do sklepów, na pocztę, wizyty w przychodniach lekarskich, kontaktów z sąsiadami itp. Kluczowe znaczenie ma tu podjęcie pracy, stwarzające niezwykle ważną dla normalnego funkcjonowania człowieka możliwość bycia w więcej niż jednym środowisku – środowisko zatrudnienia i środowisko miejsca zamieszkania.